۱ـ (را) معادل حروف اضافه ۲ـ (را) معادل کسره در اضافه مقلوب ۳ـ (را) معادل کسره در اضافه غیرمقلوب ۴ـ (را) بعد از قید ۵ـ (را)ی تعلق ۶ـ استعمال (را) بعد از نهاد.
ــــــ . “پسوندهای پربسامد در غزلیات شمس". نشریه دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز. س ۳۸. ش۳ـ۴. پیاپی ۱۵۶ـ۱۵۷. پاییزـ زمستان ۱۳۷۴، ص ۱۲۳ـ۱۵۶.
بیان یازده پسوند همراه با مثال‌هایی از شعر مولانا.
ــــــ . “تأثیر اخلاق و آداب اجتماعی در زبان". سخن. دوره ۲۴. ش۱۰ـ۱۱. دی ـ بهمن ۱۳۵۴، ص ۱۰۸۳ـ۱۰۹۰.
علت کاربرد صیغه مجهول در ده کتاب از قرن‌های پنج و شش.
ــــــ ."جمله‌هایی با ساختمان خاص برای بازگویی حوادث". چیستا. س۱. ۱۳۶۰ـ۱۳۶۱، ص ۱۱۷۶ـ۱۱۸۲.*
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
ــــــ . “دستور زبان حافظ". چیستا. س ۷. ش ۱. پیاپی ۶۱. مهر ۱۳۶۸، ص ۱۰ـ۱۷.
“نمودن"، “ساختن” و “داشتن” در معنی فعل کمکی.
ــــــ . “دستور زبان حافظ (همکردهای معادل با «کردن» در فعل مرکب)". مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد (یادنامه دکتر احمدعلی رجایی‌بخارایی). س ۲۶. ش ۳ـ۴ .پیاپی ۱۰۲ـ۱۰۳. پاییزـ زمستان ۱۳۷۲، ص ۸۷۱ـ۸۹۴ .
فعل تام “کردن"؛ همکرد “کردن"؛ معانی همکردهای معادل “کردن".
ــــــ . “صفت‌های ترکیبی خواجو، الگویی برای ساختن واژه‌های تازه". فرهنگ (ویژه زبان شناسی). فصلنامه پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. س ۹. ش ۱. پیاپی ۱۷. بهار ۱۳۷۵، ص ۱۰۵ـ۱۳۱.
شش گروه از صفت‌های مرکب در منظومه “همای و همایون".
ــــــ . “صفت‌های ترکیبی در مثنوی همای و همایون خواجوی کرمانی و مقایسه آن با حافظ"، در کنگره بزرگداشت خواجوی کرمانی (کرمان، ۲۳ـ۲۶ مهرماه ۱۳۷۰)، نخلبند شعرا، مجموعه مقالات کنگره جهانی بزرگداشت خواجوی کرمانی. تدوین و ویرایش احمد امیری‌خراسانی. کرمان: مرکز کرمان‌شناسی، ۱۳۷۹، ج ۲، ص ۷۶۱ـ۷۸۶.
(این مقاله با عنوانی دیگر در مجله فرهنگ، س ۹. ش ۱. بهار ۱۳۷۵ چاپ شده است.)
ــــــ . “فاعل مفردِ فعل جمع، فاعل جمعِ فعل مرکب". نشردانش. س۷. ش۳. فروردین ـ اردیبهشت ۱۳۶۶، ص ۲۴ـ۲۹.
الف ـ فاعل مفرد، فعل جمع ب ـ فاعل جمع، فعل مفرد ج ـ اسم جمع …
ــــــ . “فعل‌های دو وجهی". رشد آموزش ادب فارسی. س۴. ش ۱۵ـ۱۶. پاییزـ زمستان ۱۳۶۷، ص ۲۸ـ۳۳، ۶۲.
۱ـ فعل‌های دو وجهی که امروز فقط وجه لازم آنها استعمال می‌شود ۲ـ فعل‌های دو وجهی که امروز فقط وجه متعدی آنها استعمال می‌شود ۳ـ فعل‌های دو وجهی که امروز هر دو وجه آنها استعمال می‌شود ۴ـ راه‌های متعدی کردن فعل.
ــــــ . “لازم ـ متعدی ؛ هم لازم، هم متعدی"، در کنگره تحقیقات ایرانی (ارومیه ، ۱۸ـ۲۲ شهریورماه ۱۳۵۸)، پانزده گفتار، نهمین کنگره تحقیقات ایرانی. تهران: دانشگاه تربیت معلم، ۱۳۵۸، ج ۱، ص ۱۴۸ـ۱۷۸.
(این مقاله با عنوان دیگری در مجله رشد آموزش ادب فارسی.س۴. ش ۱۵ـ ۱۶. پاییزـ زمستان ۱۳۶۷ چاپ شده است.)
صراف، ایرج. “«طاس لغزنده»: مشکلات دستوری گیلکی"، در: گیلان‌نامه، مجموعه مقالات گیلان‌شناسی. رشت: طاعتی، ۱۳۶۹،ج ۲، ص ۲۰۵ـ۲۱۵.
زبان فارسی معیاری تنظیم شده برای تحقیق گویش‌های محلی؛ سی‌و یک نکته دستوری.
صرفی، محمدرضا. “محتوی، ساختار و زبان حمله حیدری"، در همایش بزرگداشت ملا بمان‌علی راجیکرمانی (کرمان، ۲۲ـ۲۳ مهرماه ۱۳۷۷)، خلاصه مقالات همایش بزرگداشت ملابمان‌علی راجیکرمانی. کرمان: دانشگاه شهید باهنرکرمان، انجمن آثار ومفاخر فرهنگی استان کرمان، ۱۳۷۷، ص ۴۸.*
صفا، پریوش. “بررسی ویژگی‌های تصویری صفت‌های زبان فارسی"، ارائه شده در نخستین هم‌اندیشی دستور زبان فارسی (تهران، ۲۸ـ۲۹ بهمن‌ماه ۱۳۸۲).*
صفا، ذبیح‌الله. “جمع الف و نون". سخن. س۱. ش ۲. تیر ۱۳۲۲، ص ۸۴ .
کاربرد “ان” و “ها"ی جمع؛ استثناء.
ــــــ ."یکی از قواعد متروک” [جمع عربی در فارسی]. سخن. س۱. ش۱. خرداد ۱۳۲۲، ص ۳.
قاعده جمع صیغه‌های جمع عربی در فارسی در قرن سوم و چهارم و پنجم.
صفارپور، عبدالرحمان. “ویژگی‌های مصوت « اِ=e»". رشد معلم. س۱۱. ش ۵. پیاپی ۸۹ . بهمن ۱۳۷۱ـ۱۳۷۲، ص ۲۸ـ۳۶.
نکات تلفظی و املایی درباره شکل‌های مصوت “اِ= ou-e” درکلمه‌ها.
صفایی، ابراهیم. “دستور زبان فارسی” [نقد اثر محمدجواد مشکور]. ارمغان. س۳۱. ش۹. آذر ۱۳۴۱، ص ۳۸۹ـ۳۹۴.
صفوی، کوروش. “برخی از ویژگی‌های بندهای موصولی فارسی"، در کنفرانس زبان شناسی نظری و کاربردی (تهران، ۱۸ـ۲۰ فروردین‌ماه ۱۳۷۱)، مجموعه مقالات دومین کنفرانس زبان شناسی نظری و کاربردی. به کوشش علی میرعمادی. تهران: دانشگاه علامه طباطبایی، ۱۳۷۳، ص ۱۸۱ـ۱۹۷.
۱ـ تعریف بند موصولی ۲ـ نقش هسته در بند پایه ۳ـ نقش هسته در بند موصولی ۴ـ نقش هسته درجملات ترکیبی ۵ـ گونه‌های بند موصولی ۶ـ تفاوت میان بند موصولی و بند متمم “که"ای ۷ـ امکان درونه‌گیری بند موصولی.
ضرغامیان، مهدی. “رویکرد در زمانی به مسأله ساخت در نظریه نقش‌گرای مارتینه". زبان شناسی. س۱۱. ش ۲. پیاپی ۲۲. پاییزـ زمستان ۱۳۷۳،ص ۴۲ـ۴۹.
بررسی دیدگاه نقش‌گرای مارتینه درباره ساخت و چگونگی پیدایش تحول در ساختار فارسی.
ــــــ . “سیری در سیر زبان شناسی” [نقد اثر مهدی مشکوه‌الدینی]. زبان شناسی. س ۱۱. ش ۱. پیاپی ۲۱. بهارـ تابستان ۱۳۷۳ (تاریخ انتشار: آذر ۱۳۷۷)، ص ۸۵ـ۹۸.
ضیاء ابراهیمی، عیسی. “پیشنهادی برای یک تحقیق درباره توزیع حروف الفبایی در کلمات و لغات فارسی"، در کنگره تحقیقات ایرانی (کرمان، ۲۵ـ۳۰ شهریورماه ۲۵۳۶=۱۳۵۶)، هشتمین کنگره تحقیقات ایرانی. به کوشش محمد روشن. تهران: فرهنگستان ادب وهنر، ۱۳۵۷، ج ۱، ص ۴۰۷ـ۴۱۶.
توزیع آماری حروف در اسامی و صفات فارسی با توجه به مفهوم مشترک آنها.
ــــــ . “چند نکته دستوری در لهجه کرمانی". آینده. س۱۳. ش۸ـ۱۲. ۱۳۶۶، ص۶۹۸ـ۷۰۱.
(بیان نه نکته دستوری).
ضیاءحسینی، محمد. “بررسی عامل زمان در فعل فارسی و ترکی آذری". فصلنامه علمی پژوهشی علوم انسانی دانشگاه الزهراء (س) (ویژه‌نامه الهیات). س۷ـ ۸ . ش۲۴ـ۲۷. زمستان ۱۳۷۶ـ پاییز ۱۳۷۷، ص؟.*
طارمی،کوروش؛ رحمانی، اشرف. “بکارگیری روابط واژگانی در سبک‌شناسی و کاربرد آن در شعر نیمایی"، در کنفرانس زبان شناسی نظری و کاربردی (تهران، ۲۳ـ۲۵ اسفندماه ۱۳۷۹)، مجموعه مقالات چهارمین کنفرانس زبان شناسی نظری و کاربردی. به کوشش علی میرعمادی، زیرنظر معاونت پژوهشی. تهران: انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی، ۱۳۷۹، ج ۲،ص ۶۵۹ـ۷۲۳.
۱ـ مقدمه ۲ـ گفتمان و عوامل انسجام ۳ـ روش جمع آوری داده‌ها ۴ـ روش تحلیل داده‌ها ۵ـ تحلیل داده‌ها ۶ـ دستاوردها.
طاووسی، محمود. “بابی در ریشه‌شناسی واژگان زبان فارسی". مجله علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز. دوره ۸ . ش۱ـ۲. پیاپی ۱۵ـ۱۶. پاییز ۱۳۷۱ـ بهار ۱۳۷۲، ص ۱۲۹ـ۱۳۸.
نگاهی به مقوله نام در برخی دستورهای فارسی؛ چند واژه با توجه به گذشته آنها و نحو ساختمانی و چگونگی تطور و تحول آنها.
طاهری، حمید. “سخنی در قید". رشد آموزش زبان و ادب فارسی. س۱۶. پیاپی ۶۴. ۱۳۸۱، ص ۵۸ـ۵۹.
قید؛ ممیزهای زبان؛ تأثیر تکیه و آهنگ در نقش قید؛ قیدهای مختص و مشترک.
طاهری، عباس. “گویش تاتی تاکستان". زبان شناسی. س۹. ش ۲. پیاپی ۱۸. پاییزـ زمستان ۱۳۷۱، ص ۲۵ـ۳۹.
۱ـ توصیف واجی ۲ـ ساخت واژه (صرف)
طاهری عراقی، احمد. “کنیه در زبان فارسی"، در: نامه مینوی. زیرنظر حبیب یغمایی و ایرج افشار، با همکاری محمد روشن. تهران: سنایی، [بی‌تا]، ص ۳۲۶ـ۳۴۵.
واژه “کنیه” و سبب پیدایش آن؛ تصرفات آوایی و نحوی پارسی‌زبانان در کنیه‌ها.
طباطبایی، افسانه. “سخنی درباره «وندهای زبان فارسی»” [نقد اثر مصطفی مقربی، به کوشش جمیله حسن‌زاده]. رشد آموزش راهنمایی تحصیلی. س۶. پیاپی ۲۰. بهار ۱۳۷۸، ص ۴ـ۷.
