۸/۱۱

۴/۳۵

۴/۵۷

کل

۷/۳۱

۳/۲۵

۴۳

۱۰۰

نتایج پژوهش استین^[۱۰۳] و همکاران (۱۹۹۵) مبنی بر میزان شیوع همبودی اختلال­های اضطرابی و افسردگی در مراکز مراقبتی اولیه بر روی ۷۹۶ نفر از مراجعه­کنندگان به این مراکز نشان داد که اختلال­ همبود اضطرابی و افسردگی بیشترین میزان اختلال­های روانشناختی (۲/۱۹) در میان این مراجعه کنندگان بود و بعد از آن هم اضطراب و افسردگی مختلط (۸/۱۲) از میزان بالایی برخوردار بود. این نتایج به طور خلاصه در شکل ۱-۲ ارائه شده است.
­­­
اگرچه نتایج پژوهش­های همه­گیرشناسی حاکی از شیوع بالای همبودی اختلال­های اضطرابی و افسردگی دارد، ولی باید به این نکته توجه کرد که آمارهای گزارش شده در این پژوهش­ها مربوط به سطح تشخیصی است که کمترین میزان سطوح همپوشی بین اختلال­های مذکور را به خود اختصاص می­دهد. به عبارت دیگر، اگر شیوع­شناسی را در سایر سطوح همپوشی یعنی سطح سندرومی و علایمی بررسی شود، این میزان همبودی چندین برابر افزایش می­یابد. هیلر^[۱۰۴]، زودیگ^[۱۰۵] و بوس^[۱۰۶] (۱۹۸۹) اظهار می­ کنند با توجه به این که اختلال­های اضطرابی و افسردگی در سطوح علایمی، سندرومی و یا تشخیصی طبقه ­بندی شوند، میزان ارتباط­شان متغیر خواهد بود (شکل ۲-۲). اختلال­های اضطرابی و افسردگی بیشترین همپوشی را در سطح علایمی دارند. برای مثال، برخی از علایم مانند انرژی پایین، بی­حوصلگی، مشکل در تمرکز و حافظه، تحریک­پذیر بودن، آشفتگی در الگوی خواب و تغذیه می ­تواند در هر دو طبقه اضطرابی و افسردگی یافت شود. با توجه به شکل ۲-۲، کمترین میزان همپوشی بین اختلال­های اضطرابی و افسردگی در سطح تشخیصی است.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

سطح علایمی
سطح سندرمی
اختلال افسردگی
سطح تشخیصی
اختلال اضطرابی
سطح تشخیصی
سطح سندرمی
سطح علایمی
شکل ۲-۲٫ مدل مفهومی از همبودی اختلال­های اضطرابی و افسردگی در سطوح مختلف (هیلر، زودیگ و بوس، ۱۹۸۹)
علاوه بر همبودی همزمان اضطراب و افسردگی، همبودی متوالی بین این دو اختلال نیز بسیار بالاست. به عبارت دیگر، احتمال بسیار زیادی وجود دارد که اختلال‌های اضطرابی در آینده منجر یا منتهی به افسردگی شود (هامن^[۱۰۷] و رودولف^[۱۰۸]، ۲۰۰۳). این مسأله در مطالعات متعددی گزارش شده است. برای مثال پژوهش‌ها نشان داده است که اختلال‌ اضطراب اجتماعی و اضطراب فراگیر همبودی متوالی بالایی با افسردگی دارند (براون و همکاران، ۲۰۰۱).
پیامدهای اختلال­های همبود اضطرابی و افسردگی
اگرچه هر یک از اختلال­های اضطرابی و افسردگی به تنهایی آسیب­های جدی در زمینه ­های اجتماعی، شغلی، تحصیلی، روانشناختی و عملکردی به بار می­آورند، ولی این وضعیت در افراد مبتلا به اختلال­های چندگانه و همزمان اضطرابی و افسردگی به مراتب پیچیده­تر و آسیب­رسان­تر است. افراد مبتلا به اختلال­های همبود اضطرابی و افسردگی، نسبت به هر یک از اختلال­های اضطرابی و افسردگی به تنهایی، میزان بهبودی خودبه­خودی پایین­تری در پیگیری­های طولانی­مدت دارند و عملکرد اجتماعی این افراد (۶۰ درصد) در مقایسه با اختلال افسردگی (۴۸ درصد) و اضطرابی (۲۳ تا ۴۹ درصد) بیشتر آسیب می­بیند (براون و همکاران، ۲۰۰۵). همچنین، افراد مبتلا به اختلال­های اضطرابی و افسردگی همبود، ویژگی­های بالینی و شخصیتی خاصی دارند که آن­ها را با مشکلات بیشتری مواجه می­ کنند که در جدول ۳-۲ به برخی از آن­ها اشاره شده است (استفن^[۱۰۹] و مک­کوید^[۱۱۰]، ۲۰۰۵).
جدول ۲-۲٫ برخی ویژگی‌های بالینی و شخصیتی افراد مبتلا به اختلال­های همبود اضطرابی و افسردگی (استفن و مک­کوید، ۲۰۰۵) ­

ویژگی­های بالینی و شخصیتی

۱٫ سن پایین ابتلا

۱۴٫ مراجعه به متخصصین غیر روانپزشکی

۲٫ شدت بیشتر علایم

۱۵٫ ارتباط اجتماعی محدودتر