• طرح سازماندهی

• طرح عملیاتی

• خلاصه

• ضمائم (مدارک)

• منابع موجود کار آفرین

• فاصله بین منابع و ملزومات

• دسترسی به منابع مورد نیاز

• شیوۀ مدیریت

• • • متغیرهای کلیدی برای موفقیت

  (( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

• شناسایی مشکلات و مشکلات بالقوه

• اعمال سیستم های کنترل

نقش کار آفرینی در توسعۀ اقتصادی
نقش کار آفرینی در توسعۀ اقتصادی منحصر به افزایش بازده و در آمد سرانه نیست، بلکه شامل پایه گذاری و آغاز اعمال تغییرات ساختاری در فعالیت اقتصادی و اجتماعی است. این تحول با رشد و افزایش بازده همراه است که امکان تقسیم بین شرکت کنندگان مختلف را بیش تر فراهم می کند. چه چیزهایی در منطقه توسعه و تحول مورد نیاز را تسهیل می کند؟
یکی از نظریه های توسعۀ اقتصادی، نو آوری را عامل کلیدی معرفی می کند که نه تنها در تولید محصول(یا خدمات رسانی) جدید در بازار، بلکه در جلب سرمایه گذاری در فعالیت کار آفرینانۀ جدید نقش دارد. این سرمایه گذاری جدید در دو طرف عرضه و تقاضای معادلۀ رشد نقش دارد؛ سرمایۀ جدید به وجود آمده، برای گسترش ظرفیت رشد (طرف عرضه) به کار می رود و مخارج جدید حاصل از آن صرف خروجی و ظرفیت جدید مصرف (طرف تقاضا) می شود.
علی رغم اهمیتی که سرمایه گذاری و نو آوری در توسعۀ اقتصادی منطقه دارند، فقدان درک فرایند تکامل محصول هم چنان باقی است. این فرآیندی است که از طریق آن نو آوری شکوفا می شود و با فعالیت کارآفرینانه تجاری می گردد که به نوبۀ خود به رشد اقتصادی می انجامد. فرایند تکامل محصول که درشکل ۲-۱ به صورت شاخ که نمودار سنتی فراوانی است نمایش داده شده است با اطلاعات علمی و فنی پایه مانند ترمدینامیک، مکانیک سیالات یا الکترونیک آغاز می شود و با محصول یا خدمات رسانی آمادۀ عرضه به بازار خاتمه می یابد (فیض بخش، تقی یاری، ۱۳۹۰).
نقطۀ بحرانی در فرایند فوق نقطۀ تلافی نیاز اجتماعی موجود با دانش است که مرحلۀ تولید محصول را آغاز می کند (مرحلۀ ۴ در شکل ۲-۱-) این نقطه، به نام تلفیق تعاملی، اغلب برای رسیدن به مرحلۀ نو آوری قابل فروش با شکست مواجه می شود و جایی است که کارآفرین باید تلاشش را در آن متمرکز کند. نداشتن تجربه در این قسمت – تطبیق فناوری با بازار مناسب و اعمال تنظیم های لازم – یکی از مشکلات نهفته در هر انتقال فناوری است.
شکل ۲-۱- تکامل محصول
کارافرینی و نقش دولت
با توجه به نقش محوری دولت در تدوین و اجرای برنامه‌های توسعه در کشور اسلامی ایران، ضرورت رشد شتابان کشور و همنوا شدن با تغییر و تحولات روز افزون فنّ آوری برای دستیابی به سهم بیشتری از این انقلاب نرم افزاری، توسعه کارآفرینی را به امری اجتناب ناپذیری برای کشورها بدل ساخته است. زیرا بر اساس پژوهش های موسسات تحقیقاتی دنیا، سطح کارآفرینی با سطح توسعه یافتگی برابر و به رابطه مستقیمی بین رشد ناخالص داخلی و بسترسازیها و حمایتهای دولت ها از کارآفرینان پی برده اند.
کارآفرینی پدیده‌ای راهبردی است؛ علی‌رغم اینکه این پدیده به عنوان نیروی هدایت‌کننده تحول مدیریت محسوب می‌شود، رفتار نیست بلکه فعالیت به حساب می‌آید.
دولت لزوماً باید ساختار کاری، راهبردی و فرهنگی را ایجاد کند که بر نوآوری تأکید کند. ابتکار در مدیریت امور عمومی و پیگیری برای ایجاد فرهنگی خلاق، به ارتقای عملکرد و ابتکار منجر می‌شود. ابتکارهای اجتماعی بزرگ مستلزم همزمان شدن با اقتصاد مدرن است که بتوان سیاست‌های اجتماعی و مؤسسات قدیمی ارائه‌دهنده خدمات عمومی را به طور منظم جهت واگذاری سازماندهی کرد.
مؤسسات دولتی وقتی کارآفرین هستند که نسبت به تغییر هوشیار باشند، فرصت‌ها را کشف و با اقدام خلاقانه از آنها بهره‌برداری کنند. بخش دولتی لزوماً به دلایل ظاهری به خلاقیت، مدرنیزاسیون و مشتری ‌مداری روی نمی‌آورد، بلکه دلیل اصلی پاسخگویی به تغییرات محیطی است. همچنین، کارآفرینی پاسخی است به این موارد:

• دولت ناتوان (صرف نظر از بزرگی و کوچکی).

• منافع ناکافی و تخصیص ناصحیح.

• اولویت‌بندی نامناسب.

• پیش‌بینی رفتار شهروندان.

علیرغم موانع بسیار جدی که دولت برای کارآفرینی در پیش روی دارد ولی ضرورت پرداختن به موضوع کارآفرینی و احیای کارآفرینی در مؤسسات دولتی نتایج مطلوبی به همراه خواهند داشت.
تعیین سیاست‌ها، اهداف، روش ها و الگوهای مناسب و اجرای برنامه‌های حمایتی و تشویقی می‌تواند مهمترین وظایف محوری دولت در زمینه توسعه کارآفرینی باشد. سیاست‌های دولت‌ها در یک تحول سه مرحله‌ای از حمایت از کسب و کارهای کوچک به حمایت از توسعه نوآوری و سپس به توسعه کارآفرینی تغییر می‌یابد. به طور کلی این اقدامات می‌باید با دو جهت گیری کلی انجام شود:

• ۱- حذف و کاهش محدودیت‌ها و موانع کارآفرینی.

• ۲- ترغیب و تشویق کارآفرینی.

به طور کلی مواردی را که دولت‌ها برای توسعه کارآفرینی در آن دخالت می‌کنند عبارتند از: توسعه قابلیت‌های کارآفرینی، ایجاد ساختارهای حمایتی و ایجاد زمینه‌ها.
دلایل توجه دولت به کارآفرینی