“ذَلِکَ بِأَنَّهُمُ اسْتَحَبُّواْ الْحَیَاهَ الْدُّنْیَا عَلَى الآخِرَهِ وَأَنَّ اللّهَ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ”
زیرا آنان زندگى دنیا را بر آخرت برترى دادند و [هم] اینکه خدا گروه کافران را هدایت نمى‏ کند.
“أُولَئِکَ الَّذِینَ طَبَعَ اللّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ وَأُولَئِکَ هُمُ الْغَافِلُونَ “(نحل، ۱۰۸-۱۰۶)
آنان کسانى‏ اند که خدا بر دلها و گوش و دیدگانشان مهر نهاده و آنان خود غافلانند.
۱-۳-۴- نزول عذاب، مسخ مرتدین در دنیا و حکم قتل آنان
“وَجَاوَزْنَا بِبَنِی إِسْرَائِیلَ الْبَحْرَ فَأَتَوْاْ عَلَى قَوْمٍ یَعْکُفُونَ عَلَى أَصْنَامٍ لَّهُمْ قَالُواْ یَا مُوسَى اجْعَل لَّنَا إِلَهًا کَمَا لَهُمْ آلِهَهٌ قَالَ إِنَّکُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ”
و فرزندان اسرائیل را از دریا گذراندیم تا به قومى رسیدند که بر [پرستش] بتهاى خویش همت مى ‏گماشتند گفتند اى موسى همان گونه که براى آنان خدایانى است براى ما [نیز] خدایى قرار ده گفت راستى شما نادانى مى ‏کنید.
“وَاتَّخَذَ قَوْمُ مُوسَى مِن بَعْدِهِ مِنْ حُلِیِّهِمْ عِجْلًا جَسَدًا لَّهُ خُوَارٌ أَلَمْ یَرَوْاْ أَنَّهُ لاَ یُکَلِّمُهُمْ وَلاَ یَهْدِیهِمْ سَبِیلًا اتَّخَذُوهُ وَکَانُواْ ظَالِمِینَ" (اعراف، ۱۳۸و۱۴۸)
و قوم موسى پس از [عزیمت] او از زیورهاى خود مجسمه گوساله ‏اى براى خود ساختند که صداى گاو داشت آیا ندیدند که آن [گوساله] با ایشان سخن نمى‏ گوید و راهى بدانها نمى ‏نماید آن را [به پرستش] گرفتند و ستمکار بودند.
همچنین مسخ و بوزینه شدن عده ای از بنی اسرائیل که حکم خدا را در روز شنبه زیر پا گذاشتند و خداوند آنان را به بوزینه تبدیل کرد، از جمله این عذابها می باشد که در آیات ۶۴ و ۶۵ سوره بقره و ۶۰ مائده و ۱۶۶ اعراف قرآن کریم به آن پرداخته است.
“واَسْأَلْهُمْ عَنِ الْقَرْیَهِ الَّتِی کَانَتْ حَاضِرَهَ الْبَحْرِ إِذْ یَعْدُونَ فِی السَّبْتِ إِذْ تَأْتِیهِمْ حِیتَانُهُمْ یَوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَّعًا وَیَوْمَ لاَ یَسْبِتُونَ لاَ تَأْتِیهِمْ کَذَلِکَ نَبْلُوهُم بِمَا کَانُوا یَفْسُقُونَ”
“فَلَمَّا عَتَوْاْ عَن مَّا نُهُواْ عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ کُونُواْ قِرَدَهً خَاسِئِینَ”
و از اهالى آن شهرى که کنار دریا بود از ایشان جویا شو آنگاه که به [حکم] روز شنبه تجاوز مى ‏کردند آنگاه که روز شنبه آنان ماهیهایشان روى آب مى ‏آمدند و روزهاى غیر شنبه به سوى آنان نمى‏ آمدند این گونه ما آنان را به سبب آنکه نافرمانى مى‏ کردند مى ‏آزمودیم.
آنان در روز شنبه که صید ماهی برایشان حرام شده بود با کندن گودالهایی در کنار دریا، پس از ورود ماهیان راه خروج آنان را به دریا بسته و در روز یکشنبه صید می کردند تا بدین وسیله، حکم خود را با حیله شرعی نادیده نگرفته باشند.(طباطبائی، بی تا، ج۸: ۳۸۳)
( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

“فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُکِّرُواْ بِهِ أَنجَیْنَا الَّذِینَ یَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَأَخَذْنَا الَّذِینَ ظَلَمُواْ بِعَذَابٍ بَئِیسٍ بِمَا کَانُواْ یَفْسُقُونَ” (اعراف، ۱۶۳و۱۶۵و۱۶۶)
پس هنگامى که آنچه را بدان تذکر داده شده بودند از یاد بردند، کسانى را که از [کار] بد باز مى ‏داشتند نجات دادیم و کسانى را که ستم کردند، به سزاى آنکه نافرمانى مى ‏کردند به عذابى شدید گرفتار کردیم.
ارتداد در قرآن کریم به عنوان پلیدترین و منفورترین و مغضوب ترین عملی که می توان نزد خدا تصور کرد، معرفی شده است. و خداوند سنگین ترین مجازات های دنیوی و اخروی را برای آن مقرر کرده است. برخلاف عده ای که فکر می کنند حکم قتل مرتد در قرآن نیامده است، این آیات نشان می دهد که عدم پذیرش توبه مرتد و قتل مرتد علاوه بر کیفر اخروی آنان امری واضح و روشن است که آیات فوق به صراحت بر آن دلالت دارد و در مورد قوم بنی اسرائیل به اجراء در آمده است.
در آیه اول خداوند رسماً دستور قتل آنها را صادر کرده تا یکدیگر را به قتل برسانند. و در آیه دوم به خاطر نافرمانی و کفرشان به سخنان موسی(ع) با صاعقه آنان را نابود کرده است.(بقره، ۵۴تا ۵۶)
“وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ یَا قَوْمِ إِنَّکُمْ ظَلَمْتُمْ أَنفُسَکُمْ بِاتِّخَاذِکُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُواْ إِلَى بَارِئِکُمْ فَاقْتُلُواْ أَنفُسَکُمْ ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَّکُمْ عِندَ بَارِئِکُمْ فَتَابَ عَلَیْکُمْ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ”
و چون موسى به قوم خود گفت: اى قوم من، شما با [به پرستش] گرفتن گوساله، برخود ستم کردید، پس به درگاه آفریننده خود توبه کنید و [خطاکاران] خودتان را به قتل برسانید که این [کار] نزد آفریدگارتان براى شما بهتر است پس [خدا] توبه شما را پذیرفت که او توبه ‏پذیر مهربان است.
“وَإِذْ قُلْتُمْ یَا مُوسَى لَن نُّؤْمِنَ لَکَ حَتَّى نَرَى اللَّهَ جَهْرَهً فَأَخَذَتْکُمُ الصَّاعِقَهُ وَأَنتُمْ تَنظُرُونَ”
و چون گفتید: اى موسى، تا خدا را آشکارا نبینیم هرگز به تو ایمان نخواهیم آورد پس در حالى که مى ‏نگریستید صاعقه شما را فرو گرفت.
“ثُمَّ بَعَثْنَاکُم مِّن بَعْدِ مَوْتِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ”
سپس شما را پس از مرگتان برانگیختیم باشد که شکرگزارى کنید.
به نظر اکثر مفسرین، این آیات دلیل بر وجود حکم قتل در قرآن کریم بوده و داستان قوم بنی اسرائیل مصداقی از این حکم است. مفسرین درباره” فاقتلوا انفسکم" در آیه فوق گفته اند. مراد کشتن یکدیگر با شمشیر است.(طبری، ۱۴۱۵و طوسی، بی تا، ج۱: ۱۴۶و طبرسی، ۱۳۸۰، ج۱: ۱۸۹)
در روایتی از امیرمومنان آمده است که فرمود:
بنی اسرائیل از موسی پرسیدند که توبه ما چیست؟ فرمود: یکدیگر را بکشید. پس بنی اسرائیل با خنجر یکدیگر را کشتند تا اینکه هفتاد هزار نفر کشته شدند، پس خداوند متعال به موسی وحی کرد که به بنی اسرائیل دستور دهد دست از کشتار بردارند که خداوند هم از کشته ها درگذشت، و هم زنده ها را آمرزید(سیوطی، ۱۳۶۵، ج۱: ۱۶۸)
در برخی از روایات، شمار کشته ها کمتر از این ها بیان شده است.(قمی، ۱۳۶۶،ج۱: ۴۷)

• • • • 1. 1. هدایت ناپذیری، حرمت دوستی با آنان و حکم قتل ایشان

         

     

آیات ۸۸ و ۸۹ سوره نساء نیز بنابر نقل مفسرین دلالت بر کشتن مرتد دارد. از آن جمله است ابن عباس و برخی دیگر از مفسرین که در تفسیر جمله ” والله أَرْکَسَهُم بِمَا کَسَبُواْ “ گفته اند: ” ای ردهم الی حکم الکفار بما اظهروا من الکفر"(طبری، ۱۴۱۵،ج۴: ۲۶۱و طبرسی، ۱۳۸۰، ج۳: ۱۳۳ و فخر رازی، ۱۴۱۳،ج۱۰: ۲۱۹)
“فَمَا لَکُمْ فِی الْمُنَافِقِینَ فِئَتَیْنِ وَاللّهُ أَرْکَسَهُم بِمَا کَسَبُواْ أَتُرِیدُونَ أَن تَهْدُواْ مَنْ أَضَلَّ اللّهُ وَمَن یُضْلِلِ اللّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ سَبِیلًا”
شما را چه شده است که در باره منافقان دو دسته شده ‏اید با اینکه خدا آنان را به [سزاى] آنچه انجام داده‏ اند سرنگون کرده است آیا مى‏خواهید کسى را که خدا در گمراهى‏اش وانهاده است به راه آورید و حال آنکه هر که را خدا در گمراهى‏اش وانهد هرگز راهى براى [هدایت] او نخواهى یافت.