شکل۲-۳:

۲ـ۲ـ۱۷: طراحی درها، محل و موقعیت درها :
از حداقل تعداد درها در فضای ورزشی استفاده کنید و در جاهای ضروری کار گذاشتن درها رعایت نکات زیر ضروری است:
- عرض کلیه درهای داخلی باید متناسب با نوع و اندازه فضای ورزشی باشد.
- در صورت امکان بهتر است درهای دوتایی به دو طرف باز و بسته شوند، تا رد شدن از آن­ها آسان­تر شود.
- یکی از درهای دوتایی باید هنگام باز شدن حداقل عرض مورد نیاز را تأمین کند.
- درها را طوری نصب کنید که حداقل فاصله ۳۰ سانتی متر تا لبه دیوار حامل داشته باشد و برای سالن­های ورزش­های ویژه و خاص بهتر است این فاصله تا ۵۰ سانتی متر افزایش یابد.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

- کلیه درها باید طوری طراحی و نصب شوند که حداقل ۹۰ درجه باز شوند.
- درها باید به سمت اطاق­ها باز شوند نه به طرف کریدورها و در موارد ضروری لازم است عقب­تر نصب شود تا هنگام باز شدن در کریدور مانعی ایجاد نکنند و یا این­که به وسیله نرده برای آن­ها حایل ایجاد شود.
- در صورت امکان درها را طوری انتخاب کنید که دارای پنجره باشند، این کار باعث می­ شود که هنگام عبور کردن طرف دیگر دیده شده و از برخورد اجتناب شود.
- درهایی که نور را کاملاً منعکس می­ کنند، برای افراد با مشکلات بینایی مناسب نیستند.
- روی درهای شیشه ­ای بهتر است نوارهای رنگی به ارتفاع ۱۰۵ و ۱۶۵ سانتی­متر از سطح زمین چسبانیده شود تا از اشیا و فضای اطراف تشخیص داده شوند(فخرپور و یاوری،۱۳۸۵).
شکل۲-۴:

۲ـ۲ـ۱۸: مناسب­سازی رختکن­
رختکن­های مجموعه­های ورزشی باید به گونه ­ای ساخته و تجهیز شوند که تمامی معلولان و به خصوص معلولان ویلچرران و معلولان بینایی بتوانند به راحتی از آن­ها استفاده کنند. به این منظور اتخاذ تدابیری در مورد دستگیره­ها، کمدها، رخت آویزها و نیمکت­ها لازم است. همچنین ضروری است در رختکن یک تخت برای آن گروه از معلولان که قادر نیستند در حال ایستاده یا نشسته لباس­های خود را تعویض کنند، وجود داشته باشد.
در مورد رختکن­ها باید توجه ویژه­ای به جزئیات و شکل و طرح آن­ها معطوف گردد (جلالی فراهانی،۱۳۹۰).
موارد مهم دیگر در مورد رختکن­ها شامل موارد زیر است:
ـ صندلی­های محکم ۵/۰ × ۵/۰ متر در محل دوش­ها با دستگیره­های حایل عمودی و افقی برای ایجاد حمایت بیشتر استفاده­کنندگان ایجاد شود. دستگیره­های افقی در مکان­های خشک کردن بدن به منظور ایجاد حمایت بیشتر و همچنین استفاده به عنوان جای حوله تعبیه گردد.
ـ سطوح لغزنده نباشد.
ـ دوش­ها و رختکن­ها هم سطح باشند.
ـ برای هر فرد در رختکن یک فضای یک متر مربع در نظر گرفته شود.
ـ فاصله درها از دیوار مجاور حداقل ۳۰ سانتی متر (ترجیحاً ۴۵ سانتی متر) باشد.
ـ آویز حوله­ها در ارتفاع ۱۴۰ یا ۱۰۵ سانتی متر در دوش­ها نصب شوند.
ـ آویز کت برای استفاده عموم در ارتفاع ۱۴۰ یا ۱۵۰ سانتی متر سطح زمین نصب شود.
ـ در دیوار رختکن تابلو مربوط به آن را نصب نمایند.
شکل ۲-۵:

داشتن طراحی مناسب و مطلوب برای حداکثر دسترسی ضروری است. طراحی نامناسب باعث وابستگی افراد معلول به سایرین می شود و در بدترین حالت مانع استفاده از تاسیسات و تجهیزات ورزشی می­گردد، به همین منظور لازم است :
ـ فضای کافی برای حرکت و جابجایی ویلچرها در نظر گرفته شود.
ـ امکان تعویض لباس برای افراد ویلچری بدون وجود مانع فراهم شود.
ـ مسیر مستقیمی از رختکن به دوش­ها ایجاد گردد.
ـ محل سرویس­های بهداشتی نزدیک به رختکن باشد.
ـ برخی از معلولین اتاقک مجزایی برای تعویض لباس می­خواهند در صورت امکان چنین شرایطی فراهم شود(فخرپور و یاوری،۱۳۸۵).
۲ـ۲ـ۱۹: مناسب­سازی کمدها
ـ ارتفاع کمدها بین ۴۰ و ۸۰ سانتی­متر و حداقل عرض آن ۳۰ سانتی متر باشد.
ـ ده درصد از کمدها به ارتفاع ۱۲۰ سانتی متر باشد، تا افراد با مشکلات حرکتی بتوانند از آن­ها استفاده کنند.
ـ کمدها باید دارای شماره­های قابل لمس باشند.
ـ اگر تعداد کمدها زیاد باشد، برخی از آن­ها که مناسب­سازی شده ­اند؛ باید به وسیله رنگ از دیگر کمدها متمایز گردند(فخرپور و یاوری،۱۳۸۵).
۲ـ۲ـ۲۰: مناسب­سازی دوش­ها
ـ محوطه دوش­ها باید طوری باشد که همگان بتوانند از آن استفاده کنند، بعضی از دوش­ها که برای افراد معلول ساخته شده؛ توصیه می­ شود توسط افراد سالم استفاده نشود.
ـ در دوش­ها باید محل لباس در آوردن ایجاد شود.
ـ درون دوش­ها باید برای افراد معلول صندلی دوش فراهم شود، البته باید متحرک باشد، تا در موارد غیر ضروری به جای دیگری منتقل شود.
ـ شیرهای آب دوش­ها باید در ارتفاعی نصب شوند که برای همه افراد قابل استفاده باشند و به وسیله ترموستات دمای آن­ها حداکثر تا ۴۱ درجه سانتی ­گراد کنترل شود.