وقتی آب به درون چاه جاری شده و بعد از پر شدن، تراز آب برحسب زمان اندازه گیری میشود.
تکنولوژی در آزمایش چاه
تراز آب ساکن:
زمانی که هیچ تخلیه‌‌ای از چاه توسط آبخوان مجاور جایگزین نشود، آب در ترازی میایستد که به عنوان عمق زیرین نقطه‌ی اندازه گیری عنوان میشود.
تراز آب پمپاژ:
این ترازی است که وقتی عمل پمپاژ در حال انجام است آب در آن تراز میایستد و به عنوان عمق زیرین نقطه‌ی اندازه گیری بیان میشود.
ارتفاع افت آب چاه:
اندازه‌ی تفاضل تراز آب ساکن و تراز آب پمپاژ است.
تراز تغذیه:
بعد از توقف عمل پمپاژ، تراز آب بالا رفته و به تراز آب ساکن (ایستا) نزدیک میشود.این فاصله‌‌ای است که تراز آب در هر زمان معین، زیر نقطه اندازه گیری برای آن لحظه تشخیص داده میشود.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
باقیمانده ارتفاع افت آب چاه:
فاصله بین تراز آب‌‌ایستا (ساکن) و تراز تغذیه در هر زمان معین که به دلیل پمپاژ آب‌‌ایجاد شده است.
راندمان چاه:
راندمان چاه، حجم آب تخلیه شده در واحد زمان است که واحد آن گالن در هر دقیقه، یا فوت مکعب در هر ثانیه و یا مترمکعب در هر دقیقه است.
ظرفیت ویژه:
ظرفیت ویژه در واقع راندمان در هر واحد ارتفاع افت آب چاه بوده که واحد آن گالن در دقیقه در فوت ارتفاع افت آب چاه است. با تقسیم بازده به ارتفاع آب چاه (اندازه‌ها در یک لحظه بدست آمدهاند)، میتوان ظرفیت ویژه را بدست آورد.
روش پمپ کردن:
پمپ و موتور برای یک آزمون چاه باید قادر باشند که به طور مداوم در یک دبی تخلیه‌ی ثابت و برای یک مدت طولانی عمل کنند.
برداشت:
این روش شامل برداشت آب از یک چاه با یک دبی ثابت است تا زمانی که ارتفاع افت آب چاه ثابت شود.
تغذیه آب زیرزمینی
تغذیه مصنوعی آب زیرزمینی در بریتانیای کبیر، فرانسه، اسپانیا، سوئد، آلمان، هلند و آمریکا انجام شده است.. این کار عملی است که برای افزایش مقدار آبی که به منابع آب زیرزمینی (آبخوان) وارد میشود. فاکتورهای نظیر توپولوژی، زمینشناسی (ژئولوژی) و شرایط خاک بر مقدار آب تغذیه شده و بهرهبرداری نهایی آب مؤثر است. اهداف خاصی که از تغذیه مصنوعی دنبال میشود عبارتند از:
۱) حفظ و نگهداری و استفاده از رواناب و آب سیلاب‌ها
۲) تکمیل کردن مقدار آب زیرزمینی موجود
۳) کاهش افت سطح آب مخازن آب زیرزمینی
۴) جلوگیری از ورود آب شور
۵) ذخیره آب پاک برای استفاده در فصل تابستان
۶) ذخیره آب جهت کاهش هزینه پمپاژ
۷) اجازه مبادله گرمایی از طریق توزیع درونی
۸) جداسازی مواد معلق جامد حاصل از طریق تصفیه درون زمین
۹) دفع مقداری از فاضلاب و رواناب
از این رو تغذیه مصنوعی به منظور حفظ و نگهداری آب، کنترل سیلاب و حل مشکلات زهکشی بهترین راه حل برای مناطق نیمه خشک است که در آن کم آبی و افت سطح سفره آب زیرزمینی مرسوم است.
انتخاب محل تغذیه:
فاکتورهایی که در انتخاب محل مناسب تغذیه باید مدنظر قرار گیرند عبارتند از:
۱) ساختار زمین شناسی (ژئولوژیکی) سفره آب زیرزمینی
۲) الگوی پمپاژ (draft Pumping)
۳) حرکت آب در داخل سفره آب زیرزمینی
۴) خاک سطحی و لایه‌ی زیرین
۵) منبع تأمین آب و کیفیت آب
۶) جنبه‌های اجتماعی و اقتصادی
روش‌های تغذیه:
روش‌های تغذیه آب زیرزمینی که باید مورد توجه قرار گیرند عبارتند از:
۱) پخش کردن آب شامل: حوضچه غرقابی، نهر، کانال طبیعی و …
۲) تغذیه از طریق گودال‌ها و جدا کردن مواد نفوذناپذیر از طریق خاکبرداری
۳) تغذیه از طریق چاهی که یک آبخوان عمیق به آن نفوذ میکند.
۴) در جایی که شبکه‌ی جمع آوری فاضلاب به منظور دفع رواناب جایگزین شده است، برای تغذیه از چاههایی که برای رواناب باران حفر میشود باعث تغذیه آب زیرزمینی میشود.
۵) تغذیع القایی-این نوع تغذیه به داخل شدن آب به درون زمین از یک منبع آب سطحی میگویند که در نتیجه بیرون کشیدن آب زیرزمینی مجاور منبع صورت میگیرد.
۶) تغذیه هرزآب- فاضلاب میتواند از طریق چاه ها تغذیه شود. عملکرد مداوم با تزریق مرتب کلر امکان پذیر است.
کیفیت آب زیرزمینی:
کیفیت منابع آب زیرزمینی در هندوستان را می توان به سه گروه وسیع تقسیم کرد:
الف) کیفیت آب مناطق خشک و نیمه خشک که بارندگی کمتر از ۴۰سانتیمتر در سال دارند مانند مناطق گوجرات، راجستان، شمال غرب اوتار پرادش (آگرا،متورا) ، بخشهایی ا ز پنجاب (نواحی فیروزهپور، باتیندا و سانگرار) و بخشهایی از هاریانا (راتوک، مویندرگار).
ب) کیفیت آب مناطقی که تحت نفوذ سفره‌های آب زیرزمینی بالاتر و شرایط مانداب قرار دارند. شامل: بخشهایی از پنجاب، هاریانا، دهلی و اوتار پرادش واقع در حوزه‌های رودخانه.
پ) کیفیت آب چاه ها در برخی از اراضی نواحی ساحلی که تحت نفوذ آب دریا میباشند شامل: بنگال غربی، اوریسا، آندرا پرادش، تامیل نادو، کرالا، ماهاراشترا، گوا و گوجرات ( پالیوا[۴۵]، ۱۹۷۲).
اقتصاد بهرهبرداری از آب زیرزمینی:
