سعیدی و همکاران (۱۳۹۰) در پژوهش خود مبنی بر بررسی موانع و مشکلات موجود در پرورش استعدادها نشان دادند که بیشترین تاکید مربیان در مورد موانع و مشکلات پرورش استعدادها بر روی علل و عوامل سطوح بالای مدیریتی متمرکز می باشد.گویه های مربوط به سؤال اصلی این تحقیق شامل موارد مدیریتی، خانوادگی، تمرینی، شخصیتی، آسیب دیدگی ها و … می باشد.
شریعتی و همکارانش (۱۳۹۰) موانع دانش آموزان دختر شهر مشهد برای شرکت در فعالیت های ورزشی را شناسایی کردند که موانع اقتصادی و تسهیلاتی از مهم ترین مشکلات به شمار می آمدند و موانع شخصی، فرهنگی و خانوادگی در درجات بعدی قرار داشتند.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
قاسم زاده و امیرنژاد (۱۳۹۰) در تحقیقی به بررسی عوامل مؤثر بر جذب و حفظ ورزشکاران رده های پایه دوومیدانی ایران از دیدگاه مدیران، مربیان و ورزشکاران پرداختند . بر اساس یافته های تحقیق، از شش متغیر اصلی، مدیران به ترتیب اولویت؛ نقش فدراسیون، درآمدزائی، استعدادیابی، مربیان، تجهیزات و شناخت را در جذب و حفظ ورزشکاران مؤثر دانسته اند. مربیان به ترتیب اولویت؛ نقش فدراسیون، درآمدزائی، مربیان، استعدادیابی، تجهیزات و شناخت را در جذب و حفظ ورزشکاران مؤثر دانسته و ورزشکاران نیز به ترتیب اولویت؛ نقش درآمدزائی، فدراسیون، مربیان، تجهیزات، استعدادیابی و شناخت را در جذب و حفظ ورزشکاران مؤثر دانسته اند.همچنین آزمون فرضیه های تحقیق نشان داد که از دیدگاه مدیران، مربیان و ورزشکاران، شاخصهای شش گانه بر جذب و حفظ ورزشکاران رده های دو و میدانی ایران تأثیر معنی داری دارد.
حسین پور و همکاران (۱۳۹۰) در تحقیقی به نقش رویکرد طرح های آموزش و پرورش(سباح، طناورز و ژیمناستیک) در توسعه ورزش همگانی و قهرمانی پرداختند یافته ها نشان می دهد که با رفع موانع ذیل اجرای طرح های آموزش وپرورش باعث توسعه ورزش همگانی و نهایت ورزش قهرمانی می شود: ۱.کمبود امکانات و تجهیزات ۲.مشکلات معلمان و مربیان۳. مدیریت و برنامه ریزی نامناسب ۴.مشکلات رفت و آمد دانش آموزان و بی برنامگی در این زمینه.
صابونچی و همکاران (۱۳۸۹) در تحقیقی به رابطه توسعه انسانی با کسب مدال المپیک پرداختند و نتایج نشان داد که رابطه معنی داری بین توسعه انسانی و مولفه های آن با کسب مدال در المپیک وجود دارد. به نظر می رسد کشورهای توسعه یافته با بهره گیری از یافته های علمی، سرمایه گذاری در حوزه های مختلف ورزشی و ایجاد امید به زندگی توانسته اند، ورزش خود را پویا نموده و سهم بیشتری از کسب مدال های المپیک داشته باشند.
حمایت طلب (۱۳۸۸) در تحقیقی با عنوان بررسی علل عدم رشد و توسعه ی ورزش همگانی از دیدگاه دانش آموزان مقطع متوسطه سازمان آموزش و پرورش شهرستان های استان تهران"دریافتند که از بین عوامل مختلفی (فرهنگی، آموزشی، اجتماعی، اقتصادی, مذهبی، آموزشی) که سبب عدم رشد ورزشهای همگانی می شوند عوامل اقتصادی، جسمانی و فرهنگی بیشترین تاثیر را دارا می باشند. این در حالی است که از بین عوامل یادشده جنبه های اجتماعی و مذهبی کمترین تاثیر را در خصوص علل و عوامل عدم رشد ورزش همگانی دارند. علاوه بر این، ویژگیهای فردی مانند جنسیت در تاثیر این عوامل سهم داشتند.
رون (۱۳۸۸) در تحقیق خود مبنی بر برنامه تربیت بدنی در مدارس برای گسترش فرهنگ ورزش در جامعه در مدارس دخترانه شهر تهران نشان داد که که اکثر مدارس فاقد امکانات لازم و سالن ورزشی بود. اکثر مربیان ورزش مشکلات موجود را به ترتیب فقدان فضای آموزشی مناسب، کمبود امکانات ورزشی، عوامل جغرافیایی و مشکلات اجرای آزمون قوای جسمانی دانستند. اکثریت مدیران نیز بیشترین مشکلات تربیت بدنی را به ترتیب کمبود امکانات و کمبود مربیان ورزش و عوامل جغرافیایی اعلام کردند.
مظفری و همکاران (۱۳۸۸) در تحقیق خود مبنی بر توصیف وضعیت اجرای درس تربیت بدنی و ورزش در سه پایه اول مدارس ابتدایی کشور از نظر معلمین و مدیران نشان دادند که در حدود ۴۰درصد از معلمین بر حرکات اساسی و بنیادی در تدریس خود تاکید داشتند. حدود ۷۸درصد معلمین از فضای مدرسه برای تدریس درس تربیت بدنی استفاده می کردند.
شفیع نیا و همکاران (۱۳۸۷) تحقیقی با عنوان بررسی ارزشیابی در درس تربیت بدنی از دیدگاه دبیران مدارس راهنمایی دخترانه ایران و ارائه الگو انجام دادند. نتایج تحقیق نشان داد که ارزشیابی در درس تربیت بدنی از نظر دبیران در حد متوسطه است. در ارزشیابی عملکرد دانش آموزان در سه پایه دوره راهنمایی بین دبیران کشور اتفاق نظر وجود ندارد. ۹۶ درصد دبیران بخشی از ۲۰ نمره را به نظر معلم، حضور و غیاب، پوشیدن لباس و عضویت در تیم های ورزشی اختصاص می دهند. همچنین دبیران با روش های نوین ارزشیابی آشنا نبودند. بین دیدگاه دبیران تربیت بدنی مناطق مختلف کشور در رابطه با ارزشیابی در درس تربیت بدنی تفاوت معناداری وجود دارد. ارزشیابی از اجزاء آمادگی جسمانی که توسط دبیران به عمل می آید، یکنواخت نیست. بیشترین اجزاء مورد ارزشیابی توسط معلمان بارفیکس در کل دوره راهنمایی است. در رابطه با ارزشیابی از کل آمادگی جسمانی ۳۵۸ نفر از معلمان ( ۳/۶۳ درصد ) در سال اول، ۲۹۶ نفر از معلمان ( ۱/۵۹ درصد ) در سال دوم و ۳۰۲ نفر از معلمان (۳/۶۰ درصد ) در سال سوم، تمام اجزاء آمادگی را ارزشیابی می کنند. عدم یکنواختی در ارزشیابی احتمالا ناشی از عدم امکانات لازم برای انجام آنها در مدارس است.
قاسم پور (۱۳۸۷) تحقیقی با عنوان بررسی دیدگاه اولیاء دانش آموزان مدارس ابتدایی شهر ساری نسبت به وضعیت فعلی درس تربیت بدنی و ورزش انجام داد. نتایج تحقیق نشان داد: در کل دیدگاه اولیاء نسبت به درس تربیت بدنی و ورزش مثبت بود، به جز در مورد مطلوب بودن تاسیسات، امکانات و فضای های ورزشی . میانگین امتیازهای تعلق گرفته به پاسخ های اولیاء در بخش محتوا و آموزش این درس ۴۳/۳، ارزشیابی ۵۲/۳ ، اهمیت تربیت بدنی و ورزش ۲۸/۳ ، از ۵ بود. بین دیدگاه اولیاء در مورد: محتوا و آموزش، میزان همکاری خود با مدرسه، مطلوب بودن تاسیسات، امکانات و فضاهای ورزشی، ارزشیابی و روش تدریس نوین اختلاف معنی داری وجود نداشت. اما بین دیدگاه اولیاء دانش آموزان در مورد اهمیت تربیت بدنی و ورزش اختلاف معنی داری مشاهده شد.
راسخی (۱۳۸۶) تحقیقی با عنوان مطالعه ی نقش برجسته ی ورزش مدارس در توسعه ی ورزش در ادرات آموزش و پرورش آذربایجان شرقی انجام داده است که پس از بررسی نتایج دریافته است که همبستگی بالایی بین عملکرد مسئولان( سبک های مدیریت، تصمیم گیری، برنامه ریزی و در کل سیاستگذاری) در توسعه ی ورزش نقش اساسی دارد.
افضل پور و همکاران (۱۳۸۶) تحقیقی با عنوان ارزشیابی وضعیت اجرای درس تربیت بدنی در پایه های اول و دوم مدارس ابتدایی استان خراسان جنوبی انجام دادند. نتایج تحقیق نشان داد که: - کیفیت ارائه درس تربیت بدنی پایه های اول و دوم ابتدایی در استان خراسان جنوبی از دیدگاه معلمان تربیت بدنی( بیش از ۵۷ درصد پاسخ دهندگان ) و مدیران (بیش از ۵۴ درصد پاسخ دهندگان ) مطلوب است و رسانه های آموزشی ( وسایلی که برای انتقال دانش و آگاهی به دانش آموزان مورد اموزان مورد استفاده قرار می گیرند . مانند کتاب و سی دی ) از کارایی خوب (در حدود ۴۵ درصد پاسخ دهندگان ) یا متوسطی ( بیش از ۲۰ درصد پاسخ دهندگان ) برخوردارند. اما توزیع رسانه های آموزشی از نظر حدود ۴۰ درصد پاسخ دهندگان مطلوب نبوده و دسترسی به آنان برای همه ی معلمان مقدور نیست. - بیشتر مدیران ( در حدود ۶۰ درصد ) و متوسط معلمان( در حدود ۴۰ درصد ) افزایش ساعات درس تربیت بدنی را ضروری دانسته اند. - از مشکلات اساسی موجود ، نبود تجهیزات و فضای ورزشی کافی ، عدم پیگیری و نظارت قوی مسئولان تربیت بدنی و انجمن اولیاء در پیشبرد اهداف درس و عدم پیگیری لازم از طرف آنهاست . - از مشکلات اساسی موجود ، نبود تجهیزات و فضای ورزشی کافی ، عدم پیگیری و نظارت قوی مسئولان تربیت بدنی و انجمن اولیاء و مربیان در پیشبرد اهداف درس و عدم پیگیری لازم از طرف آنهاست . در کل، بر اساس درصد پاسخ مدیران و معلمان مدارس ابتدایی به سوال های پرسشنامه ها، چنین استنباط می شود که برنامه ی ارائه شده برای پایه های اول و دوم ابتدایی، مطلوب به نظر می رسد، اما بازدهی بیشتر آن به تخصیص بودجه کافی، گسترش امکانات و پیگیری اولیا ء و مربیان بستگی دارد.
تندنویس و قاسمی (۱۳۸۶) در تحقیق خود مبنی بر مقایسه دیدگاه ورزشکاران، مربیان و صاحب نظران در مورد راهکارهای پیشرفت ورزش قهرمانی ژیمناستیک کشور نشان دادند که هر سه گروه فوق مشترکا در بین متغیرهای گروه های هفت گانه تحقیق(ارتقای سطح دانش علمی و فنی مربیان، کنترل و نظارت بر فعالیت مربیان، استعدادیابی نوآموزان به روش علمی و تخصصی، افزایش تاسیسات و سالن های مختص ژیمناستیک و تجهیز کامل سالن ها به امکانات تخصصی و کمک آموزشی) را مهمترین عوامل در پیشرفت بعد قهرمانی ورزش ژیمناستیک کشور عنوان کرده اند.
بدری آذرین ( ۱۳۸۵) در تحقیقی با عنوان بررسی وضعیت ورزش ژیمناستیک در ایران با رویکرد تدوین نظام جامع توسعه منابع انسانی در ورزش ژیمناستیک نشان داد که جایگاه ژیمناستیک کشور در منطقه ضعف قرار دارد که دراین وضعیت بایستی از استراتژی تغییر استفاده کرد، بنابراین لازم است که مسئولین ورزش کشور، با برنامه ریزی دقیق، تربیت مربیان و نیروی انسانی با تجربه، برگزاری دوره های آموزشی، ارتقاء علمی مربیان، کمبود نیروی انسانی مجرب را بر طرف سازند.
علی محمدی (۱۳۸۵) تحقیقی با عنوان مقایسه نگرش مدیران، معلمان و والدین دانش آموزان نسبت به برنامه تربیت بدنی و ورزش در مدارس ابتدایی شهرستان اقلید نتیجه گرفت که کلاس تربیت بدنی و ورزش در مدارس ابتدایی وضعیت نسبتا ضعیفی دارد که به نظر می رسد دو عامل کمبود امکانات و معلمان متخصص تربیت بدنی در این زمینه از نظر گروه مدیران، معلمان تربیت بدنی و والدین دانش آموزان از جمله عوامل اصلی باشند.
ضرابیان (۱۳۸۴) در تحقیقی با عنوان بررسی مشکلات در توسعه درس تربیت بدنی در مدارس شهر تهران نشان داد که از نظر بیشتر مسئولان مشکل اساسی اجرای مطلوب درس تربیت بدنی در الویت اول کمبود بودجه، اولویت دوم کمبود امکانات و اولویت سوم کمبود معلم متخصص است.
غفوری (۱۳۸۲) بیان می دارد: متغییرهای مختلفی چون تجهیزات و اماکن ورزشی، تعداد مربیان متخصص به عنوان عوامل تعیین کننده و مؤثر در مبحث توسعه ورزش قهرمانی و همگانی در زمینه ورزش و تربیت بدنی اهمیت دارد.
علوی (۱۳۸۱) با تدوین مقاله ای با عنوان ژیمناستیک و توسعه یافتگی دیدگاه خود را بدین صورت بیان نمود: از نظر ارتقای ژیمناستیک روز دنیا هماهنگی تنگاتنگ با مراکز آکادمیک و تخصصی به صورت کاربردی و عملی وجود دارد و در زمینه های مختلف پژوهش ها و تحقیقات وسیعی انجام گرفته و به نتایج چشمگیری دست یافته اند و این امر را اهل فن و متخصصان تحصیل کرده دانشگاهی که صاحب نطر اند انجام داده اند. نقش اسپانسرهای مالی، تبلیغاتی، پوشش های رسانه ای، ارتباط های جمعی و … در هماهنگ سازی رشته های پایه نقش عمده و اصلی داشته اند. اعتقاد بر این است که با فرهنگ سازی در ورزش های پایه و تغییر نگرش مسئولان به این قضیه فراهم نمودن زمینه های رشد و شکوفایی ورزش های پایه به صورت فرهنگ ملی باعث ارتقا در رشد و جامعه و ورزش به موازات هم خواهد شد.
محمد کاظم (۱۳۸۱) امروزه شرکت های تجاری و صاحبان صنایع مختلف دریافته اند که حمایت مالی می تواند به منزله یک ابزار تبلیغاتی قدرتمند برای آنها عمل کند. در واقع یکی از مهم ترین و مؤثرترین عناصری که موجب پیوند رویدادهای ورزشی و اقتصاد شده است، موضوع حمایت مالی ورزشی به عنوان یک روش تبلیغاتی برای شرکت های حامی مالی است.
حافظ مطلق (۱۳۸۱) با بیان طرحی با عنوان توسعه ژیمناستیک نظریات خود را جهت بیان راهکار بدین صورت بیان کرده است: ۱. تبلیغات وسیع در رسانه ها جهت ایجاد ذهنیت مناسب در خانواده ها و در همین رابطه آگاهی دادن به عامه مردم در ایمنی و سلامت ورزشکارانی که به ژیمناستیک می پردازند که برای این منظور می توان با توضیح و نمایش وسایل کمک آموزشی، تشک های ایمنی و سایر موارد مورد نیاز به نتیجه رسید. ۲. حذف برنامه های استعدادیابی و سعی در جذب هرچه بیشتر علاقمند به ژیمناستیک ۳. تهیه برنامه های مدرن جهت بدنسازی اصولی و تخصصی ژیمناستیک در تمام مقطع سنی ۴. گماردن مربیان مجرب جهت آموزش مهارت به ورزشکاران ۵. به کارگیری طولانی مدت مربیان خارجی .
همتی (۱۳۸۰) در تحقیقی با عنوان عوامل موثر در افزایش کارایی و بهینه سازی درس تربیت بدنی و ورزش دانش آموزان در دوره راهنمایی شهر کبودر آهنگ از دیدگاه معلمین تربیت بدنی نتیجه گرفت که با اصلاح ساختار و تشکیلات تربیت بدنی در آموزش و پرورش و در اختیار داشتن معلمین متخصص ورزش با داشتن سطح تحصیلات و تجربه کافی و با توجه به امکانات(منابع انسانی– مالی ) و افزایش ساعات تدریس تربیت بدنی و ورزش در مدارس، آگاهی اولیاء و مربیان و مسئولین امر ورزش بر اساس تفاوت های فردی و منطقه ای تاثیر بسزایی در بهینه سازی و افزایش کارایی ساعت ورزش آموزشگاه ها دارد.
فضیلت پور (۱۳۷۹) اذعان دارد، دختران کمتر از آنچه دوست داشته اند ورزش و بازی کرده اند و از نا کافی بودن فضاهای موجود جهت ورزش دختران شکایت کرده اند.
گلدانی مقدم (۱۳۷۵) معتقد است که بین تناسب فضای های ورزشی با تعداد دانش آموزان در مدارس وکانون های ورزشی ارتباط معنی داری وجود دارد. در ادامه همچنین بیان می داردکه فضاهای ورزشی می تواند به عنوان یکی از شاخص های توسعه وتعمیم ورزش در سطوح همگانی وقهرمانی مد نظر قرار گیرد.
تابش (۱۳۷۵) بابررسی مسایل آموزشی واجرایی تربیت بدنی از نظر مدیران ومعلمان ورزشی تمام مقاطع تحصیلی دختر وپسر در شهرستان فسا معتقد است که یکی از عوامل اصلی درعدم توسعه ورزش مدارس کمبود امکانات وتاسیسات ورزشی است.
رضایی (۱۳۷۱) در تحقیق خود مهمترین مشکلات اجرایی درس تربیت بدنی را ناشی از کمبود امکانات ورزشی و معلم تربیت بدنی و عدم آگاهی والدین نسبت به درس تربیت بدنی و ورزش گزارش کرده است. به طوری که والدین تربیت بدنی را مانعی جهت پیشرفت تحصیلی فرزندان خود می دانند.
کاشف و مجتهدی (۱۳۷۰) مهمترین مشکلات اجرای درس تربیت بدنی را به ترتیب اولویت کمبود امکانات ورزشی، کمبود معلم ورزش، نبود فضای مناسب، عوامل جغرافیایی، کمبود اطلاعات مربیان ورزش، نبود کتاب درسی تربیت بدنی و عدم همکاری مدیران مدارس می داند.
سرداری (۱۳۷۳) اشاره می کند بسیاری از دانش آموزان و به خصوص دانش آموزان دختر علت کمی استفاده از فعالیت های ورزشی را عدم وجود امکانات ورزشی و دوری ورزشگاه از محل زندگیشان ذکر کرده اند.
۲.۷.۲. پیشینه خارجی
کمیته ملی ورزشی کودکان کانادایی (۲۰۱۴) تحت عنوان"کمک کنیدبه فعالیت کودکان” گروه آزمودنی شامل(۲۰۱۰)دانش آموز ورزشکار کانادایی درفعالیتهای ورزشی و ورزشهای پایه ای همچون فوتبال آمریکایی ،شنا ،بسکتبال ؛هاکی،بیسبال و…بوده است.موانع شامل موانع مالی،محدودیت زمانی والدین ،برنامه ریزی،موانع ساختاری،محدودیت زمانی دانش آموزان،عدم مربی مناسب وداوطلب بوده است.
بوردن و همکاران[۱۱۰] (۲۰۱۳) در تحقیقی با هدف شناسایی وضعیت مناسب برای فوق برنامه مدارس عمومی تگزاس، موانع شرکت دانش آموزان در فعالیت های فوق برنامه ورزشی مدرسه را کمبود منابع مالی، کمبود امکانات، کمبود پرسنل و مربیان علاقه مند و توانمند ، کمبود علاقه دانش آموزان بر شمردند.
اویاگی و همکاران[۱۱۱] (۲۰۱۳) در تحقیقی با عنوان تسهیل کننده ها و موانع خارجی مربیان درگیر در فعالیت های پایه ای مدارس به بررسی جذابیت ها و محدودی های مشارکت افراد پرداختند و درک کردند که از نظر مربیا ن نداشتن علاقمندی دانش آموزان، نبودن حمایت کافی، محیط ورزشی بی کیفیت از عوامل عدم پیشرفت این ورزش ها می باشد.
ژاگ و همکارانش[۱۱۲] در سال (۲۰۱۳) در تحقیق خود با عنوان بررسی توسعه ی ورزش های چینی تاثیر ساختار طراحی شده را برای سطوح اجرایی فعالیت های ورزشی در کلیه ی ی سنین مهم دانسته و اشاره به اهمیت توسعه ی ورزش های پایه ای می کند. آن ها همچنین تاثیر فرهنگ منطقه ای هر ورزش در منطقه ی خود را در پیشرفت آن ورزش زیاد د انسته و بیان می کنند هر ورزش برای پیشرفت نیاز به حمایت کننده از دانش آموزان همان منطقه دارد.
مایکل کانترز و همکاران[۱۱۳] در سال (۲۰۱۳) در پژوهشی با عنوان بررسی مشارکت دانش آموزان در مدرسه با موضوع مقایسه وضعیت نژادی، جنسی و اقتصادی – اجتماعی به این نتیجه رسیدند که موانع اقتصادی اجتماعی بزرگترین مانع فعالیت های بدنی و مشارکت در فوق برنامه مدرسه می باشد.
توکلی و همکاران (۲۰۱۳) در پژوهش خود مبنی بر نقش رسانه های اجتماعی در توسعه ورزش نشان دادند که رسانه های گروهی تا آنجایی که متغیرها به ورزش مربوط می شدند بیشتر تمرکز رسانه ها بر ورزش قهرمانی و حرفه ای به تعداد محدودی از رشته ها به خصوص فوتبال می باشد و توجه کافی به ورزش های تفریحی و همگانی از طریق رسانه های جمعی دریافت نمی شود.
بوردن و همکاران[۱۱۴] (۲۰۱۳) در تحقیقی با هدف شناسایی وضعیت مناسب برای فوق برنامه مدارس عمومی تگزاس، موانع شرکت دانش آموزان در فعالیت های فوق برنامه ورزشی مدرسه را کمبود منابع مالی، کمبود امکانات، کمبود پرسنل و مربیان علاقه مند و توانمند ، کمبود علاقه دانش آموزان بر شمردند.
ابراهیم و همکاران[۱۱۵] (۲۰۱۳) در پژوهشی با هدف بررسی رابطه موانع درک شده فعالیت بدنی با وضعیت بدنی و فاکتورهای جمعیت شناختی مردان مالزیایی اشاره نموده یکی از موانع پر تکرار عدم شرکت در فعالیت های بدنی آب و هوا و همچنین تمایل به حضور در فعالیت های تفریحی همراه خانواده یا دوستان می باشد. سایر موانع اشاره شده به ترتیب کمبود نظم فردی، کمبود وقت آزاد، عدم همراهی دوستان گزارش شده است.
اشلی فوکس و همکاران[۱۱۶] (۲۰۱۲) در پژوهش بر روی موانع فعالیت بدنی در هارلم غربی در نیویورک که بر روی افراد ۱۸ سال به بالا صورت پذیرفت، اشاره نمودند که بیشترین موانع ادراک شده احساس خستگی و کمبود انرژی و همچنین کمبود زمان بوده است.
بوکاروو همکاران[۱۱۷](۲۰۱۲) با تحقیقی با عنوان سیاست های ورزش مدارس و محیط های فعالیت جسمانی پایه مدارس و پیوستگی آن با فعالیت های جسمانی در دبیرستان ها به اجرا و محدودیت های اجرای برنامه های ورزشی در مدارس اشاره کرده و مقایسه و ارتباط آن را با فعالیت های ورزشی مقاطع بالاتر بررسی کرده و نشان می دهد که محدودیت های زیادی در ورزش پایه در مدارس وجود دارد که از مهمترین آن ها نبودن انگیزه های روانی کافی برای مربیان تعلیم دهنده ی ورزش مدارس می باشد.
شریعتی فیض ابادی و همکاران (۲۰۱۲) در شهر مشهد با تحقیقی با عنوان مشکلات و مسائل دانش آموزان دختر در شهر مشهد دریافته است که مشکلات اقتصادی و عوامل تسهیلاتی از عوامل مهم پیش روی دانش آموزان می باشد.
بر اساس گزارشی از سازمان های حمایت از ورزش تفریحی و بیماری ها[۱۱۸](۲۰۱۲) با عنوان” چرا مردم تمرین نمی کنند؟” موانع کلید ی شرکت در تمرین به ۵ دسته تقسیم شد:
-
- موانع اجتماعی-اقتصادی
-
- موانع سازمانی
-
- موانع ارتباطی
-
- موانع فرهنگی
-
- موانع جنسی
کانتر و همکارانش[۱۱۹] (۲۰۱۲) در مقاله ای با عنوان شرکت در ورزش مدرسه تحت دو عامل ورزش و سیاست که جامعه آماری آن را ۴ مدرسه راهنمایی دولتی جنوب شرقی ایالات متحده تشکیل می دادند؛ به این نتیجه رسیدند که گروه های کم درآمد و سیاه پوستان در معرض عدم مشارکت در فعالیت های ورزش مدرسه قرار دارند.
ژی[۱۲۰] در سال (۲۰۱۲) در تحقیقی با عنوان شرایط حال حاضر مشارکت دانش آموزان در ورزش و موانع شرکت در ورزش های ابتدایی مدرسه در اداره ی هنان و بررسی آن به موانع و محدودیت های اجرا و مشارکت در ورزش های ابتدایی پرداخته است و بیان می کند که مربیان نقش تعیین کننده ای در پیشرفت اینگونه ورزش ها دارند و همچنین برای افزایش مشارکت از طریق مدارس و ساعات درس تربیت بدنی اقدام کرد.
شویو[۱۲۱] (۲۰۱۲) در تحقیقی با عنوان مطالعات بوم شناختی ورزشی انجام شده در مدارس به بررسی مطالعات بومشناختی و مسائل مطرح شده در حیطه ی ورزش مدارس پرداخته و اشاره می کند که این نوع ورزش ها بدون هیچ طرح خاصی در مدارس در حال اجرا می باشند و با عدم وجود چارچوب های نظری خاصی مواجه اند در نتیجه یکی از ابعاد آن نیز تاثیر در حیطه ی بومشناختی ورزشی در جامعه می باشد.
فرنچ و همکاران[۱۲۲](۲۰۱۲) در تحقیقی با عنوان ارتباط توسعه ی دانش در اجراهای بهتر ورزشکاران به بررسی دلایل عدم پیشرفت ورزش بسکتبال در مدارس پرداخته و در یافته است که دلیل عدم رشد بسیاری از ورزش ها در مدارس، نداشتن دانش و اطلاعات دانش آموزان می باشد. در نتیجه با افزایش دانش و اطلاعات در زمینه ی رشته های ورزشی می توان به گسترش آن ها امیدوار بود.
آپوستولوپولو و گلادن (۲۰۱۲)[۱۲۳] در تحقیق خود به این نتیجه رسیدند که با ایجاد فرصت های بیشتربرای هوادارن در جهت لمس بیشترباشگاه گسترش نشان تجاری ممکن است فواید سمبلیک (مثل هویت برای هواداران) و تجربی (مثل نوستالوژی) که هواداران از طریق تعامل شان با سازمان های ورزشی دریافت می کنند را تقویت نماید.
مایکل کانترز و همکاران[۱۲۴] در سال ۲۰۱۲ در پژوهشی با عنوان بررسی مشارکت دانش آموزان در مدرسه با موضوع مقایسه وضعیت نژادی، جنسی و اقتصادی – اجتماعی به این نتیجه رسیدند که موانع اقتصادی اجتماعی بزرگترین مانع فعالیت های بدنی و مشارکت در فوق برنامه مدرسه می باشد.
شریعتی و همکاران[۱۲۵] در سال ۲۰۱۱ در پژوهشی بر روی موانع مشارکت دانش آموزان دختر دبیرستانی در مشهد ، موانع مشارکت را بشرح ذیل بر شمردند:
موانع اقتصادی و تسهیلاتی ( عدم وجود فضاهای مناسب برای ورزش زنان)
هزینه بالای مشارکت در ورزش های مرتبط با زنان
